Συγγνώμη……. η μαμά σου!

11:42 π.μ.



"...Η ιστορία μας έχει ως εξής, τα πάντα στο σπίτι μας είναι πολύ τακτοποιημένα. Αυτό συμβαίνει γιατί εγώ σαν χαρακτήρας έχω ένα θεματάκι με την τάξη, προσπαθώ όμως να μην καταπιέζω τους συγκατοίκους μου δηλαδή τον άντρα μου κ την 7 χρονών κόρη μας. Φέτος η Μυρτώ ξεκίνησε το δημοτικό κ έτσι στο δωμάτιό της μπήκε γραφείο. Της εξήγησα από την αρχή της σχολικής χρονιάς πως το γραφείο που θα γράφει κ θα διαβάζει χρειάζεται να είναι καθαρό κ τακτοποιημένο. Βέβαια θα μπορεί να κάνει κ άλλα πράγματα (ζωγραφική κλπ) αλλά όταν θα κάθετε να διαβάσει να μην χρειάζεται να το ''αδειάσει'' ή να έχει πράγματα που μπορεί να της αποσπούν την προσοχή. Γύρω στις απόκριες κ αφού είχαν προηγηθεί λίγες παρατηρήσεις, ήρθε η έκρηξη! Κάπου στην αρχή της εβδομάδας βλέπω το γραφείο χάλια, φώναξα λίγο κ  της είπα πως δε θα πάει στο πάρτυ που είχε το Σάββατο καθώς κ πως δε θα ερχόντουσαν ή δε θα πήγαινε για παιχνίδι με τις φίλες της. Στενοχωρήθηκε αρκετά, μάζεψε το γραφείο κ υποσχέθηκε πως δεν θα το ξανακάνει. Την Κυριακή το πρωί μπαίνω στο δωμάτιο και τι να δω,το γραφείο σε πολύ χειρότερη κατάσταση από την προηγούμενη μέρα! Εκεί θόλωσα, άρχισα να φωνάζω σχεδόν υστερικά, άνοιξα το παράθυρο κ πέταξα από κάτω στον κήπο ότι είχε πάνω: μολυβοθήκη, μαρκαδόρους, ζωγραφιές, άλμπουμ με συλλογή αυτοκόλλητων, τσάντα... Με το που γίνεται αυτό, παγώνω κ πάω πίσω στο χρόνο, το ίδιο πράγμα μου είχε κάνει ο μπαμπάς μου, όχι για τον ίδιο λόγο βέβαια. Το παιδί μου να κλαίει... τραγικό, οι τύψεις που ένιωσα κ νιώθω ακόμη κ σήμερα..."

Ως ψυχολόγος, και κυρίως ως μαμά, γνωρίζω ότι είναι πολύ εύκολο να θυμώσεις με τα παιδιά σου. Συνήθως θυμώνουμε όταν είμαστε κουρασμένοι ή αγχωμένοι, ή όταν πρέπει να τα προφυλάξουμε από κινδύνους ή να τους δώσουμε κάποιο μάθημα ζωής. Ο γονιός ορισμένες φορές, νιώθει στη συνέχεια ότι υπερέβαλε και καταβάλλεται από τύψεις.

Είναι πράγματι «καταστροφικό» για το παιδί κάποιο ξέσπασμα μας;;;;;

Τα μόνιμα ξεσπάσματα θυμού του γονέα μπορεί πράγματι να οδηγήσουν σε μακροχρόνιο άγχος. Το παιδί ζει σε ένα στρεσογόνο περιβάλλον που δεν έχει παρά να του προσφέρει κακή σχέση με τους γονείς και συναισθηματική ανασφάλεια.
Τι γίνεται όμως με τα μεμονωμένα περιστατικά;;; Παρά το γεγονός ότι σε κανένα παιδί δεν αρέσει όταν ένας γονέας είναι θυμωμένος, ένα μεμονωμένο ξέσπασμα δεν παράγει μια δύσκολη σχέση. Είναι μόνο όταν ένας γονέας χρησιμοποιεί κατ'επανάληψη θυμό για να επιβάλλει τη γνώμη του.

Ο γονέας είναι άνθρωπος με αδυναμίες και το παιδί μαθαίνει να επιβιώνει και σε καταστάσεις που θα συναντήσει και εκτός σπιτιού. Όπως, τον θυμό των άλλων, ότι δεν μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα με τα θέλω του, την μετά το θυμό εξομάλυνση που είναι λυτρωτική και γενικά να γνωρίσει την ανθρώπινη πλευρά της μαμάς και του μπαμπά κάτι που θεωρώ σημαντικό για την ενηλικίωση του. Πολλές φορές ο θυμός μπορεί να προφυλάξει από κινδύνους αλλά και να περάσει μήνυμα ζωής στο παιδί.

Αρκεί επαναλαμβάνω να είναι μεμονωμένα, μικρής έντασης, να έχουν ουσία και στη συνέχεια να επέρχεται η εξομάλυνση.... αρκεί ωστόσο και το παιδί να γνωρίζει ότι "όσο και να θυμώσει η μαμά ξέρω ότι με αγαπάει!" :)


*ευχαριστώ την πολύ πολύ... αγαπημένη μου φίλη Χρυσάνθη που μοιράστηκε με μένα το άγχος της και δέχτηκε να δημοσιευθεί η ιστορία της.... ♥

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

13 σχόλια

  1. Πιστεύω ότι καλό είναι να βλέπουν τα παιδιά μας ότι κι εμείς έχουμε αδυναμίες και κάποιες φορές έχουμε και τα νεύρα μας και ότι δεν είναι πάντα όλες οι στιγμές ίδιες! Και βέβαια θα συμφωνήσω ότι όλα αυτά πρέπει να είναι σε ένα πλαίσιο μεμονομένω περιστατικών!!

    Ήρθα από το πάρτυ της Μάχης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν μαμά 3 μεγάλων πια παιδιών αυτό που ξέρω από εμπειρία είναι ότι οι φωνές φέρνουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλουμε. Όταν είναι μικρά και τους φωνάζουμε μαζεύονται και νιώθουν ανασφάλεια και φόβο και όταν μεγαλώσουν δεν απαντάνε στις φωνές μας για να τελειώνουν με αυτή την κατάσταση μια ώρα νωρίτερα. Οπότε αποτέλεσμα δεν υπάρχει. Συζήτηση, συζήτηση, συζήτηση, επιβράβευση. Αυτά έκανα εγώ και είχα τα αποτελέσματα που επιθυμούσα. Χαίρομαι που μπήκα στο blog σου. Έρχομαι από το link party του Μomma's Daily Life. Την καλησπέρα μου :)

      Διαγραφή
    2. οι εμπειρες μαμάδες είναι πολύ καλύτερες και από τον κορυφαίο ψυχολόγο!!!! συνέχισε να ακολουθείς το ένστικτο σου!

      Διαγραφή
  2. Είναι καλό να εκφράζουμε κι εμείς τα συναισθήματά μας (ακόμα κι αν αυτά είναι αρνητικά), γιατί η συνεχής καταπίεσή τους, θα φέρει αργά ή γρήγορα την έκρηξη που θα έχει χειρότερα αποτελέσματα...

    Έρχομαι από το λινκ πάρτυ της Μάχης!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "τι σημαίνει να είσαι μωρό; Είναι σαν να βρίσκεσαι ερωτευμένος στο Παρίσι για πρώτη φορά έχοντας πιει τρεις διπλούς εσπρέσο"! Νομιζω οτι ειναι απο την πιο όμορφη και συνάμα αστεία έννοια του μωρού!
    Αυτο με το θυμό, έχω ένα θεμα...μαζευω μαζευω και μετά γίνομαι τσουνάμι...Προσπαθώ όμως. Το συγνώμη το έχω συνεχώς στο στομα...

    (Απο την Μάχη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι θυμώνω κι εγώ! Αλλά όσο και να υπάρχει ένταση, στο τέλος, είτε μου λένε αυτοί "δε σ'αγαπώ" είτε τους φωνάξω εγώ για κάτι άλλο, ξέρουν οτι δε θα σταματήσω ποτέ να τους αγαπώ... Σε σημείο να μου λένε: Δε θέλω να μ'αγαπάς!!!... για λίγα λεπτά!
    Από το πάρτυ της Μάχης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι κάτι που θέλω να το ελέγξω...τώρα που είναι νωρίς και δεν έχω κάνει ακόμα παιδιά....
    έρχομαι από το λινκ πάρτυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν υπάρχει πιστεύω μαμά που δεν έχει χάσει έστω μια φορα την ψυχραιμία της!...Είμαστε όμως σε καλό δρόμο που το συνειδητοποιούμε και μας στεναχωρεί κιόλας..έτσι δεν είναι? Τι λές και σαν ψυχολόγος? Είναι τα παιδιά μας ένας τρόπος να ''εκπαιδευτούμε'' και εμείς στην αρετή της υπομονής..την ώρα που νομίζουμε πως εμείς τα εκπαιδεύουμε!!
    Καλώς σε βρήκα ! (απο το λινκ πάρτι mommasdailylife.και εγώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. συμφωνω! μαθαίνουμε πολλά από τα παιδιά και κυρίως την υπομονή! το μήνυμα της αναρτησης ειναι αυτο. ακόμη κι αν έχουμε ξεσπάσματα είναι απόλυτα φυσιολογικό. το παιδί θα συναντήσει πολλα "ξεσπάσματα" στη ζωή του!

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμος6/5/14 19:53

    Τα συναισθήματα είναι η ζωή μας. Δεν μπορούμε να κρυφτούμε από αυτά και καλό είναι να τα μάθουμε και στο παιδί μας.
    Πολύ χρήσιμο ποστ Γιούλη.
    Φιλία!
    (ξέρεις, έρχομαι από το πάρτυ που πήγες και εσύ ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έρχομαι από το πάρτυ της mommasdailylife! Καλώς σε βρήκα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έρχομαι! Απο το πάρτι της Μάχης !
    Καλώς σε βρήκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλως σας βρήκα ! ♥ ευχαριστω για τα σχόλια σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *